Karbon (C)
Çeliklerin mekanik özelliklerini en çok etkileyen temel alaşım elementidir. Karbon miktarının artmasıyla sertlik ve dayanımı önemli ölçüde artar. Ancak şekillenebilirliği, kırılganlığı ve kaynak kabiliyeti azalır.
Silisyum (Si)
Yüksek sıcaklığa dayanıklılık ve manyetik özellikleri geliştirir. Çekme dayanımını ve elastikiyeti arttırır. Genelde yüksek elastikiyet gerektiren yay çeliklerinde kullanılır.
Kükürt (S)
Kükürt, malzemenin tokluğunu ve sünekliğini önemli ölçüde azaltır. Çeliğin üretim işlemlerinden kalan ve istenmeyen bir elementtir.
Fosfor (P)
Çeliğin tokluğunu düşüren bir elementtir. Fosfor çeliğin üretim işlemlerinden kalan bir elementtir ve istenmeyen özellikleri nedeniyle mümkün oldukça yapıdan uzaklaştırır.
Manganez (Mn)
Çeliğin dayanımını arttırır. Bunun yanında sertleşebilme ve kaynak kabiliyetini de arttırır. Manganez elementinin en önemli özelliği kükürtle MnS bileşiği yapması ve FeS bileşiği oluşumunu önlemesidir.
Krom (Cr)
Çeliklere en fazla ilave edilen alaşım elementidir. Sertleşme derinliği, ısıl mukavemet, korozyona dayanıklılık sağlar. Paslanmaya karşı direnç sağlar ve malzemeye parlak bir görüntü kazandırır.
Nikel (Ni)
Nikel, mukavemeti ve tokluğu arttırır. Östenitik paslanmaz çeliklerin kromdan sonra ikinci en önemli alaşım elementidir.
Molibden (Mo)
Paslanmaz çeliklerde az miktarda bulunan molibden, yüksek sıcaklıklarda spesifik olarak sertleşebilir. Aynı zamanda akma ve çekme dayanımını arttırır.
Titanyum (Ti)
Tane küçültücü etkisi ve kuvvetli karbür yapıcı özelliği vardır. Çeliğin sertliğini arttırır.